Geneesmiddelenreclame vrijgeven?

De wet- en regelgeving ten aanzien van reclame is soms lastig te doorgronden, vooral als het om producten gaat die onze gezondheid beïnvloeden. Waarom krijgen bijvoorbeeld producenten van frisdrank, fastfood en bier ruim baan om hun lekkernijen aan de man te brengen, terwijl zorgverleners en de overheid aan de bak moeten om deze ongezonde producten weer uit de winkelwagentjes te krijgen?

En waarom is daarentegen het publiekelijk aanprijzen van receptplichtige geneesmiddelen verboden, terwijl het hier producten betreft die juist onze gezondheid beogen te bevorderen? Natuurlijk, geneesmiddelen worden niet in een winkel verkocht en meestal niet rechtstreeks door de eindgebruiker betaald, maar toch…

Disease branding

Het verbod op reclame voor receptplichtige geneesmiddelen heeft een enorme creatieve impuls gegeven aan de reclamemensen binnen de farmaceutische industrie. In plaats van voor een geneesmiddel maakt men daar tegenwoordig reclame voor een aandoening – disease branding wordt dat genoemd. Kijk bijvoorbeeld eens hoe Eli Lilly reclame maakt voor erectiestoornissen in een poging om tadalafil aan de man te brengen. Stelt u zich ter vergelijking eens een bierproducent voor die consumenten met dorst en de behoefte om dronken te worden oproept naar een kroeg te gaan, zonder expliciet een bier(merk) te noemen.

Drug branding

In de Verenigde Staten gaat het heel anders. Daar worden geneesmiddelen in niets verhullende taal gewoon op televisie aangeprezen, zoals bijvoorbeeld in dit filmpje van Pfizer over sildenafil. Let ook op de tweede helft van het filmpje, waarin bijwerkingen, contra-indicaties en interacties worden besproken.

 

 

Youtube: reclamefilmpje over Viagra van Pfizer

Wel zo transparant eigenlijk, vindt u niet? Het is meteen duidelijk dat hier een farmaceutisch bedrijf een geneesmiddel aanprijst, niets meer en niets minder. Wat zouden, in vergelijking met het vorige filmpje nu werkelijk de ongewenste ‘bijwerkingen’ hiervan zijn?

Patiënt centraal

Is het niet erg bevoogdend om patiënten ervoor af te schermen, terwijl bekend is dat artsen ook maar moeilijk weerstand kunnen bieden aan geneesmiddelenreclame? Moeten we niet de moed hebben om onze patiënten voor vol aan te zien en ze werkelijk centraal te stellen – of als partner te zien, zoals sommigen zeggen – en dus ook bloot te stellen aan reclame?

Wellicht brengen ze hun artsen nog eens op een idee en misschien waarschuwen ze wel voor een niet voorziene bijwerking. De kans bestaat zelfs dat ze minder snel bereid zullen zijn om een geneesmiddel te gaan gebruiken.

Een Amerikaanse collega verwoordt het mooi als hij zegt dat Geneesmiddelenreclame bijdraagt aan Patient Centered Care.

 

Youtube: filmpje van Amerikaanse arts over patient centered care.